Przez industrialne przedmieścia.
 |
| Poznań wita pielgrzymów |
poniedziałek, 30 sierpnia 2021
niedziela, 29 sierpnia 2021
sobota, 28 sierpnia 2021
środa, 7 sierpnia 2013
Filip: Popielewo - Gniezno
Przez przedmieścia Trzemeszna i dalej zamiast znakowanym szlakiem przez Niechanowo, skrótem przez gnieźnieńskie działkowisko Jankowo Dolne do Bazyliki Prymasowskiej.
 |
| Znakowany szlak na Niechanowo, którym nie poszedłem. |
wtorek, 6 sierpnia 2013
Filip: Mogilno - Popielewo
 |
| św. Jakub na ścianie kościoła w Mogilnie |
 |
| ślad komunistycznej nowenny |
poniedziałek, 5 sierpnia 2013
Filip: Strzelno - Mogilno
Wyjście koło elewatorów zbożowych w Strzelnie, wzdłuż kolejki ciężarówek i przyczep wyładowanych ziarnem. Przez las i pola do Kwieciszewa. Nocleg w dawnym klasztorze benedyktynów w Mogilnie.
 |
| Dawny klasztor benedyktynów w Mogilnie |
sobota, 18 sierpnia 2012
Tomek: Białobrzegi - Płock
Przejście z Wyszogrodu do Białobrzegów kosztowało mnie wiele wysiłku. Zasnąłem przed godziną 21 a obudziłem się dopiero kilka minut po 8. Odmówiłem poranne modlitwy, przeczytałem nieco stron "Przemienienia" Twardocha zebrałem rzeczy i zamierzałem dalej ruszyć na szlak.
Zależało mi na nieprzeciąganiu wyjścia ze względu na obolałą nogę. Zatrzymał mnie jednak gospodarz, który zaproponował wypicie wspólnej kawy, a do kawy pędzonej osobiście "dębóweczki" i tak około 9. 30 rano poczułem, jak nieco piekący napój rozlewa się po moim żołądku. Swoją drogą "dębóweczka" rzeczywiście była świetna lekko spłynęła i zostawiła przyjemny smak. Zaraz potem znalazłem się na drodze do Wykowa skąd mógłbym się już zabrać w dalszą drogę płockim autobusem, co brałem pod uwagę w związku z problemami z kolanem. Szło mi się jednak znakomicie i 10:20 dotarłem z niezłej kondycji do wiaty przystankowej w Wykowie. Za Wykowem zorientowałem się jednak, że w zachwycie nad smakiem samogonu zapomniałem dwóch butelek z wodą, które sobie przygotowałem rano. Od tej pory zaczęło powracać kiepskie samopoczucie z dnia poprzedniego - szybko odnawiające się zmęczenie, a także dokuczający brak wody w coraz bardziej upalny dzień. O 11:30 popasałem w Borowiczkach Pieńkach, kupiłem nieco picia, a niedługo potem doszedłem już do granic Płocka i zabudowań cukrowni przy której szlak zyskiwał już charakter miejski. Przejście przez ciągnącą się niemiłosiernie ulicę Harcerską do kościoła Najświętszego Serca Pana Jezusa, który jest świątynią parafialną w parafii św. Jakuba w Imielnicy (przy skrzyżowaniu z Wyszogrodzką) było chyba najtrudniejszym etapem tych dwóch dni pielgrzymowania. Po 20 km czułem się obolały jak poprzedniego po 35 km. prawdopodobnie był to efekt chodzenia z usztywnionym kolanem. W końcu jednak cel został osiągnięty. Miałem chociaż taką satysfakcje, że udało mi się znaleźć proboszcza, który przypieczętował mój paszport pielgrzymi. Około godziny 15 opuściłem Płock busikiem.
Zależało mi na nieprzeciąganiu wyjścia ze względu na obolałą nogę. Zatrzymał mnie jednak gospodarz, który zaproponował wypicie wspólnej kawy, a do kawy pędzonej osobiście "dębóweczki" i tak około 9. 30 rano poczułem, jak nieco piekący napój rozlewa się po moim żołądku. Swoją drogą "dębóweczka" rzeczywiście była świetna lekko spłynęła i zostawiła przyjemny smak. Zaraz potem znalazłem się na drodze do Wykowa skąd mógłbym się już zabrać w dalszą drogę płockim autobusem, co brałem pod uwagę w związku z problemami z kolanem. Szło mi się jednak znakomicie i 10:20 dotarłem z niezłej kondycji do wiaty przystankowej w Wykowie. Za Wykowem zorientowałem się jednak, że w zachwycie nad smakiem samogonu zapomniałem dwóch butelek z wodą, które sobie przygotowałem rano. Od tej pory zaczęło powracać kiepskie samopoczucie z dnia poprzedniego - szybko odnawiające się zmęczenie, a także dokuczający brak wody w coraz bardziej upalny dzień. O 11:30 popasałem w Borowiczkach Pieńkach, kupiłem nieco picia, a niedługo potem doszedłem już do granic Płocka i zabudowań cukrowni przy której szlak zyskiwał już charakter miejski. Przejście przez ciągnącą się niemiłosiernie ulicę Harcerską do kościoła Najświętszego Serca Pana Jezusa, który jest świątynią parafialną w parafii św. Jakuba w Imielnicy (przy skrzyżowaniu z Wyszogrodzką) było chyba najtrudniejszym etapem tych dwóch dni pielgrzymowania. Po 20 km czułem się obolały jak poprzedniego po 35 km. prawdopodobnie był to efekt chodzenia z usztywnionym kolanem. W końcu jednak cel został osiągnięty. Miałem chociaż taką satysfakcje, że udało mi się znaleźć proboszcza, który przypieczętował mój paszport pielgrzymi. Około godziny 15 opuściłem Płock busikiem.
Subskrybuj:
Posty (Atom)